Tour Culinair

Er is iets met het licht in Toscane. Het heeft een zachtheid die alles mooier maakt: de heuvels die eindeloos lijken te golven, de cipressen die als penseelstreken langs de horizon staan, en de dorpjes die in de verte als zandkleurige vlekjes opduiken. In het hart van deze regio ligt Chianti – een streek die ruikt naar tijm, olijven en wijn. Hier, tussen Siena en Florence, speelt zich in 2026 een nieuw hoofdstuk van Tour Culinair af.

Vier dagen lang trekken we door dit landschap dat lijkt te zijn gemaakt voor slow travel. Niet met haast, maar in het ritme van Italië zelf – traag, zintuiglijk en met aandacht voor wat echt goed is. Onze uitvalsbasis aan het begin van de reis is Strove, een klein middeleeuws dorp waar de tijd zich al eeuwen niet lijkt te hebben gehaast. De ochtenden beginnen er met espresso en de belofte van avontuur; de avonden eindigen met wijn, verhalen en het geluid van krekels dat door de warme lucht zingt.

Overdag stappen we op de fiets voor tochten over de strade bianche, die witte grindwegen die als linten door het landschap slingeren. Ze zijn beroemd onder wielerliefhebbers, maar wie ze zelf rijdt begrijpt pas echt waarom: het uitzicht, het stof, het zweet en die kleine overwinningen op elke heuveltop. Onderweg ruikt het naar warme aarde en rozemarijn, en soms klinkt in de verte het geblaf van een hond bij een boerderij. Af en toe stoppen we bij een wijnhuis of trattoria – want in Toscane is pauzeren geen zwaktebod, het is een levenskunst.

En dan dat eten. In Chianti draait alles om eenvoud met karakter. Een bord pici met ragù, een stukje pecorino met honing, een glas Chianti Classico waarvan de kleur alleen al genoeg is om even stil van te worden. De mensen die we ontmoeten praten met dezelfde warmte als de zon die hier alles lijkt te omarmen. Elk gerecht, elke slok, elk gesprek vertelt iets over het land – over trots, traditie en genieten zonder haast.

Na twee nachten in Strove trekken we verder richting Radda in Chianti, een van die dorpen die je kent van foto’s: smalle straatjes, stenen muren, uitzicht over wijngaarden zover het oog reikt. Hier sluiten we onze reis af met een slotdiner dat voelt als een eerbetoon aan alles wat we onderweg hebben gezien en geproefd. De tafel is lang, de sfeer uitgelaten, en terwijl de zon langzaam achter de heuvels zakt, klinken de glazen.

Het is moeilijk te zeggen wat precies het mooiste moment van Toscane is. Misschien de stilte op de fiets, net na een klim. Of de eerste slok wijn bij zonsondergang. Misschien het gevoel dat je onderweg bent, maar nergens anders hoeft te zijn. Wat zeker is: wie met Tour Culinair door Chianti reist, neemt meer mee naar huis dan mooie foto’s. Je neemt een gevoel mee – dat van het goede leven.